Steeds meer herinneringen en nog meer opkomst

December is aangebroken! Dit wil zeggen Sinterklaas, Kerstmis, familie samen en al 1/3 van deze tien maanden om... Maar guess what ik heb geen december gevoel. Ik denk dat ik dit bijna 100% op het weer kan steken. Jaloers op de eerste sneeuw daar in klein Belgie :) Ik ben het warm weer laten we zeggen al meer gewoon, maar zou het niet erg vinden moest het een paar graden frisser zijn. Mijn lichaam merkt dit verschil van weer. Door de warmte voel ik me minder actief en verloopt alles trager. Het stappen is zeer langzaam, als we ons verplaatsen is het net zoals de bomaatjes op straat ;) of een dag niks doen bestaat dan voornamelijk uit voor de ventilator zitten.

Stel je eens voor; kerst vieren met 26 graden in de avond. Dat gaat een heel nieuwe ervaring zijn dat weet ik zeker! De kerstboom staat al een week klaar inclusief de verlichting en verdere versiering binnen en buiten (later bewijsmateriaal). Ik heb me al veel laten vertellen over de feestdagen in Colombia. Het is voor de bevolking de leukste tijd van het jaar en dat laten ze merken. Ik ben heel blij dat ik dit met mijn familie hier mag en kan meemaken. Het is niet gemakkelijk om met kerst op een grote afstand te zijn van mensen die je lief hebt, maar ik ga er het beste van maken. Net zoals jullie hoop ik! Bij deze familie wens ik jullie een prachtige kerst toe. Volgend jaar ben ik er weer bij en misschien wel met een briefje in het spaans?

Gisteren "una rumba" gehouden bij mij thuis ter gelegenheid van Lara`s 17de verjaadag, iemand uit Italie! Samen met de andere afs-mensjes maar ook de twee collegas van mijn mama, Enderson en Jonathan uit Venezuela die twee weken bij ons woonden, en profe Alonso was het een geslaagde avond. We waagde een poging om pannenkoeken te bakken maar het leek ons beter dit aan de muchachos van Venezuela over te laten. Natuurlijk geen fiesta zonder cervezas en salsa muziek! Een avond met vrienden was een heel fijn gevoel, om niet te vergeten. In de weken die komen zullen het eerder dagelijkse activiteiten zijn zoals paintballen en cine met vrienden die me bezig houden.

Een tweede familie, een intercambio-familie, mensen die open staan voor nieuwe culturen... een beschrijving van mijn familie hier in Colombia. Met dank aan AFS woon ik nu bij de beste familie die ik me kon wensen. Ik heb zeker geluk gehad, daar ben ik zeker van. Na het feest van gisteren lieten mijn internationale vrienden me weten dat mijn gastmama zeer leuk gezelschap is en mijn huisje fijn gelegen is. Dit is fijn om te horen van vrienden die in dezelfde situatie zitten als jijzelf, allemaal weg van huis voor lange tijd. Je kijkt dan eens vanbuiten af op een andere manier naar je situatie wat zeker goed is.


Bedankjes van de maand
Het besef dat ze er altijd zijn, je ouders die je helpen met de kleinste twijfels die je hebt. Ook domme vragen over vanalles en nog wat. Zeker als je in het buitenland bent zijn er vragen zoals bankrekeningen checken, medicijnen nemen, en de vraag om de post te fixen om Belgisch eten te ontvangen.
Mama dankje voor alles! Het is niet eenvoudig nu als enige vrouw in huis daar kan ik me inbeelden ;) Kleine dingetjes waar je aan denkt en die het verschil maken, kleine ideetjes waar je toch maar moet opkomen. Als ik een voorbeeld mag geven, een lifevideo "hoe maak ik kippensoep" ontvangen is geweldig.
De energie hebben en altijd je kinderen voor trekken, dankje papa. Mis je humor enorm maar ben oh zo blij dat deze tijdens onze belmomenten altijd aanwezig is ;)

Een speciaal iemand die weet waarover ik praat als ik rare cultuurverschillen door de telefoon vertel want hij heeft zelf al zulke dingen meegemaakt. In een totaal ander continent maar vele gelijkenissen. Inspiring each other en elkaar steunen daar mag je zeker van zijn.

Friends! Wees maar zeker dat ik jullie enorm mis. Mensen hebben nood aan domme conversaties en roddelen :) Hoe graag zou ik met jullie Nieuwjaar vieren en het nieuwe jaar dan ook samen ingaan. 

En danku aan iedereen die deze blog leest, apprecieer ik enorm :)



Kusjes
Selene

Amazone!!! Dat zegt genoeg...

Ongelofelijk, indrukwekkend, hemels, inzichtgevend, prachtig, zoals in de boekskes, onrealistisch,  onvoorstelbaar, verbazingwekkend, wonderlijk... 

Woorden die de reis misschien kunnen beschrijven.

Ik ben verliefd geworden op wat ik heb gezien. Het was inderdaad een geweldige ervaring.

Maar om te beginnen bij het begin. Zondag ben ik naar Bogota gevlogen waar mijn gastpapa me opwachtte. Samen de snelste tourist tour gedaan in drie uur. In de namiddag leerde ik nog meer familie kennen op de verjaardag van mijn 22jarige nicht. Ook in Colombia kennen ze het spelletje "ik ga op reis en ik neem mee...". Dit was voor mij een hele uitdaging maar we hebben goed gelachen! Ik leerde ook mijn oma kennen langs papa's kant. Je mag gerust een echt omaatje voorstellen, iemand die je niet meer los laat. Ik was direct een nieuw kleinkind voor haar, een echte Colombiaanse oma dus. Ik heb deze nacht in haar appartement geslapen waar ook mijn gastpapa woont. Na een muesli-ontbijtje, natuurlijk gemaakt door de oma, vertrok ik alweer met het volgend vliegtuig! Op het vliegveld zag ik voor het eerst mijn Belgische vrienden terug. Terug Nederlands praten maakte me even emotioneel. Vervolgens vier dagen met hen op stap! De tofste groep die ik me kon wensen. 

Het avontuur begon in de stad Leticia. Veel hebben we van de kleine stad niet gezien want we zaten direct op de boot richting the middle of nowhere. Stel je eens voor met allemaal uitwisselingsstudenten op een boot in de amazone. Iets om niet te vergeten. Het standaard vervoer middel was dus telkens onze boot. Zo reis je nu eenmaal de amazone af. Puerto nariño was de slaapplek voor de twee eerste nachten. Een van de grotere gehuchten in amazone gebied. Alvorens we onze slaapplekken opzochten aten we onze almuerzos op een drijvend, prachtig huis/ restaurant.

De volgende dag werd meteen wonderlijk ingezet. Stel je voor zwemmen in de amazone om zes uur in de ochtend met roze dolfijnen in de verte en piranha's die we allengeluk niet hebben gevoeld. Na ons ochtendzwemmeke was een ontbijtje zeker welkom. Het ontbijt met onderanderen de zoetste ananas die ik ooit heb gegeten is zeker iets voor op ieders zijn bucketlist. Buikje vol met al dat lekkers zaten we alweer op de boot naar een van de drie indianenstammen die we hebben bezocht. Bij de eerste stam hebben we samen met de kinderen armbandjes gemaakt. Het heeft men ogen zeker geopend. De mensen leven totaal anders. Tijdens het vlechten van de natuurlijke materialen tot armbandjes was het mogelijk te praten met hen. Zo is het fijn wat meer te weten te komen over hoe ze leven. Kleren kopen is zeker niet zoals bij ons. Daarvoor spaar je geld en gaat men een keer om de zoveel tijd met een bootje naar een groter gehucht zoals Puerto nariño of Leticia. Ook medicijnen zijn een kritiek punt. Zieke mensen gaan naar de "dokter" van het dorp, dit is eerder een heler met natuurlijke middelen. In het algemeen was het prachtig om te zien en ik denk dat het leven als kind daar geweldig moet zijn. 

Dezelfde dag hebben we nog een andere stam bezocht. Ook daar met de mensen bezig geweest. Samen voetballen, de jongens van ginder vormde een team en een aantal uitwisseling studenten het andere team. Dit zorgde voor veel ambiance! Bij dezelfde indianenstam ook een ritueel kunnen volgen. Dit ritueel is typisch voor alle stammen waneer een meisje voor de eerste keer haar regels krijgt. Soms voelde je je wel de tourist en indringer. Maar dat moet je erbij nemen als je zulke dingen doet. Vriendelijk zijn tegen de mensen en interesse tonen appreciëren ze. Voor hen is tourisme natuurlijk ook een inkomst, bijvoorbeeld door het verkopen van souvenirs.

Niet enkel de mens woont daar in het zuiden van Colombia in de Amazone. Nee, ook vele vele dieren. Aapjes in het echt rond je zien zweven door de bomen of baby kaaimannen in de avond zoeken door de reflectie van hun ogen en zoveel meer. Daarvoor moet je zelf maar eens gaan 😉

De laatste nacht, de derde dus, was niet op Colombiaanse grond maar wel op Peruaanse! Drie km wandelen in de jungle om uit te komen bij een wonderplek. Overdag was er de mogelijkheid te zwemmen, te kajakken of piranha's te vangen op deze plek. Het kajakken op een meer met amazone water was toch mijn lievelings activiteit. Zo mooi was het dat ik de volgende morgend om half zes al weer op het water zat. Ik had nooit gedacht dat ik dit ging meemaken. Samen met ons Bente van België weg dromen in onze kajak, beide dromend dat onze boyfriends erbij waren. Maar we komen terug hoor! 😉 

Laatste dag bestond voornamelijk uit wachten op het mini mini vliegveldje in Leticia. Want vliegtuigen zijn net zoals treinen in België. Altijd met vertraging! Al een geluk hadden we allen, vooraleer we naar het vliegveld reden, een portie chocolade aangekocht. En dit in Brazilië! Ja je leest het goed, in Brazilië. Dit wilt zeggen voor diegene die goed kunnen tellen, drie landen op een dag! 

Uiteindelijk na vijf uur wachten de eerste vlucht naar Bogota. En niet te vergeten, het afscheid van men belgjes die al terug in België zitten. Ik denk aan jullie. En dan moe maar voldaan na deze nooit te vergeten reis met de Cucuta-crew de laatste vlucht naar mijn vertrouwde stad en huisje genomen.

De lange vakantie is ondertussen begonnen voor mij. Ik weet nog niet juist wat ik ga doen in deze twee maand. Maar het is kerst en dat is on Colombia niet zomaar iets. Uitgebreid vieren en hopelijk nog nieuwe plekken ontdekken.

Ik houd jullie op de hoogte.

(Btw de derde maand is al om. Binnenkort zitten we al in de helft en voor we het weten ben ik alweer thuis waarschijnlijk.)

Kusjes Selene

 

 Ons belgen groepje, enorm veel liefde voor hen.

Om vijf uur smorgens opstaan om nog eens op het water te kunnen, gewoonweg genieten.

Een van onze gidsen fruit aan het hakken.

Een selfie in Peru.

Met de papa in Bogota de tourist uithangen.

Zonsondergang in Peru.

De Amazone om zes uur in de avond.

Op bezoek bij een indianenstam waar we onderanderen met de kinderen hebben gespeeld.

Ik ga zeker terug!

We waren in het totaal met 60 afs studenten.

Zwemmen in de Amazone!

Alles voor geen muggenbeten ( foto met meisje uit Frankrijk, zei woont in dezelfde stad als mij).

Samen met deze meisjes armbandjes van natuurlijke materialen gemaakt.

Recht uit de natuur, ik kan je verzekeren nog nooit zo een lekker ananas gegeten.

Kleinigheden

De wolken zijn overal hetzelfde, starend naar boven zie ik vogels vliegen. Vogels die vrij vliegen, ze kunnen even goed ergens anders rondzweven. Het is 5.42 uur in de ochtend en een rooskleurige wolk hangt boven één van de vele bergen hier. De zon heeft ons dal nog niet bereikt. De warme stralen hebben de stad nog niet opgewarmd. De zon is al wel bij de rooskleurige wolk en het andere dal. Het dal aan de andere kant van de berg, het dal van Venezuela. Er is amper afstand tussen, enkel een domme grens die het verschil maakt. Iedereen zou eens op uitwisseling moeten. Dan zou de mens meer inzicht hebben en misschien de verschillen van een persoon accepteren. Er is meer om over na te denken. Meer dan enkel opstaan om te werken, te eten en weer te slapen. Ik heb meer tijd hier en denk meer aan zulke dingen. We zullen zien wat het later geeft.

Ik heb enkele dingen opgemerkt. Domme, kleine dingetjes die toch wel opvallen. Maar ze vallen enkel op wanneer ze gebeuren. Op voorhand zou ik niet kunnen zeggen dat zelfs dat gemist kan worden.
Om te beginnen had ik vaak voor dat mensen een beweging maakte met hun hand naar beneden om te zeggen " kom kom". Dit betekend in Belgie niets, wij houden ons hand omhoog. (Denk maar eens hoe je een handbeweging maakt als je wilt dat iemand komt.)
Ook zintuigelijke dingen zijn belangrijk. Horen, ruiken, voelen, proeven...
Het horen van een vliegtuigje boven me voor de eerste keer deed me denken aan thuis. Ik woon in België dicht bij een vliegveldje dus fijne throwback aan thuis. De geur en het voelen van gras aan men voeten is ook zeldzaam. Net zoals het vasthouden van een koffietas s'morgens. Meestal drinkt men hier uit plastic bekertjes. Bloemen op tafel in een vaas was ook iets nieuws. Zelfs het zien van een rode auto was even een steek in men borst. Hoe kan je zelfs een auto missen?! Haha
In Bogota de hoofdstad,waar ik één dag ben geweest vorige week, is het veel frisser. Met gevolg voor het eerst in drie maand een warme douche. Dit opzich al was heerlijk. Maar vooral wat erna kwam
verbaasde me: een aangedampte
spiegel. Dit klinkt misschien heel dom maar op zulke momenten besef je dat je ergens anders bent. Ook uit bed stappen en het koud hebben is iets typisch wat ik had in België, in Bogota dus ook. Nog meer bv de dauw op het gras en mist in de morgend is in mijn stad waar ik woon niet aanwezig.
Dit zijn de dingen die er niet zijn natuurlijk. Ik zou natuurlijk ook kunnen beginnen vertellen over wat er allemaal wel is 😉
Dat zal voor een ander moment zijn .

❤️
Selene

Vervolg van alles en nog wat

Een jaar geleden maakte ik de beslissing om me in te schrijven bij AFS. De gedachten ergens anders een tweede leven te beginnen en jezelf te leren kennen trok me enorm aan. En soms besef ik het niet maar ik ben wel degelijk nu die uitwisselingsstudent in een ander land met een andere taal, cultuur, gewoontes..
AFS bereidt je goed voor met workshops maar het echt duidelijk maken wat een jaar in het buitenland is, kom je enkel pas in je jaar te weten. Het woord onderschatting is dus zeker van toepassing. Je denkt te weten wat komen zal maar nee dat weet je niet :)
Je hebt een nieuwe familie gekregen die je enorm dankbaar bent maar dat wil niet zeggen dat ze alles voor je regelen. Zelf dingen regelen en organiseren, orde scheppen, durven dingen te doen, durven spreken,... dit zijn enkele voorbeelden. Wil je iets waarmaken zal je er jezelf voor moeten inspannen. #afseffect :)


Zoals jullie misschien al gelezen hebben in de vorige blog ben ik een week op schoolreis geweest. Dit was een vermoeiende topervaring! In zes dagen vier steden bezocht. Dit wel telkens gebonden aan economische activiteiten in de voormiddag. In de namiddagen was er meer vrije tijd. De dag van terugkomst zijn we meteen naar Bochalema gereden met de familie. Mijn eerste keer in Bochalema!! Dit is het dorpje waar mijn zussen zijn opgegroeid. Hier is het frisser en mogelijk om te wandelen en te zwemmen in bergrivieren. Een beetje verder is Chinacota, ook een prachtig dorpje. Hier hebben we een bloemenkweker bezocht. Nog een gelukske, een week na de reis met school had ik één week schoolvakantie! In deze week waren mijn mama en zus thuis. Perfect om thuis nog meer als thuis aan te voelen. En! In deze week heb ik voor het eerst mijn gastpapa ontmoet. Hij werkt in Bogota maar had dus een weekje verlof. Fijn hem te ontmoeten.


Alles is zo groots en ver van elkaar, met bergen tussenin, dat autoritjes heel normaal zijn. Ik
vind dit meestal rustgevend om even in de auto te zitten en te genieten van de wind in je haren. Onlangs ben ik met de twee zussen en een vriend in de avond uit gegaan. Ze vroegen me "Wat wil je doen Selene?". Ik had nog niet avond gegeten en zei vrij snel "eten!". Dus reden we naar een crêperie met wafels en pannekoeken, jej!(Over eten gesproken: als je op uitwisseling bent draait alles vrij veel om eten omdat je niets anders weet te doen haha. Nu heb ik mezelf wel verplicht workouts te doen.)
Nadat men buikje vol zat hebben we ons in een barretje geïnstalleerd. Fijne avond!
De cinema is ook een geliefde activiteit. Het kost dan ook niets, enkel 3 euro. Zo ben ik met familie al meerdere keren een film gaan zien. Ook AFS houdt ons goed bezig. Al drie reünies gehad en elke keer iets anders op het programma. Zoals samen pizza gaan eten, gezellige babbel in het appartement van het hoofd van afs comité Cucuta of limonade uitdelen op de cyclovia. In het totaal zijn we met zeven afs-studenten hier in Cucuta. De groep wordt hechter en we zijn nog van plan veel samen te doen. We praten zelfs in ons brekkig spaans tegen elkaar ipv engels, gewoon uit gewoonte.


Ik heb het geluk dat Colombia een knuffelland is. When you need a hug, er zal altijd wel iemand zijn. Want het gevoel eenzaamheid kan wel eens aanwezig zijn. Ochtenden in een schoolweek zijn moeilijk. Wakker worden om half vijf wekt een eenzaam gevoel in je op. Het is donker buiten, je bent als enigste wakker... Eenmaal gedouched en wat havermout gegeten voelt de dag beter aan.
Hier in Colombia valt er elke dag wel iets nieuws te leren en zien. Je denkt ondertussen de nieuwe cultuur te begrijpen en je op je gemak te voelen maar dit is nog oppervlakkig.
Wetend dat het leven in België verder gaat; vrienden zijn nu aan het studeren, familieactiviteiten passeren, broertje dat ineens in het eerste middelbaar zit,... Wetend dus dat je zo een dingen niet meemaakt. Maar elke keer heb je ook de andere kant. Ik en de vele andere studenten zelfs mijn broer en vriendinnen leven ook een jaar, enkel ergens anders. Het is een tweede leven in een jaar.

Ik zou graag willen afsluiten met het nieuws dat ik deze week gekregen heb en dat ons allen veel verdriet geeft. Nonkel Herman, je zal altijd in mijn hartje blijven. Met verdriet dat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Maar ik denk aan je en aan onze liefste mamie, we zijn er voor je. Je bent een goed mens nonkel Herman, en de vriend van iedereen. Het gaat je goed.


Ik hoop dat jullie nu wat meer op de hoogte zijn.
Veel kusjes Selene

Second family!

Me

Met nichtje,neef en zus op de cyclovia.

In Chinacota 

AFS Cucuta

In Bochalema 

El viaje con colegio a la costa del caribe

Hey iedereen hier kunnen jullie een opstel van school lezen in het spaans ;) Het is ineens de uitleg wat er allemaal te zien viel op mijn reis naar de Caribische kust. Laten we zeggen dat het zeker de moeite was. Ik ben heel blij dat ik Colombia wat meer heb gezien. En nu de spaanse uitleg en dit geupdate de dag dat ik twee maand van huis ben! Toch wel speciaal.


El viaje
Mi experiencia del viaje con el Colegio: El primer día, mis compañeros de énfasis comercial y yo, fuimos en bus a Riohacha. Es el lugar donde están los indígenas, vi tres de ellos, llevan ropas blancas.

La primera actividad del lugar es la minería en el Cerrejón, es la más grande de Latino América; el paisaje era muy impresionante. Fue la primera vez que vi una minería de Carbón después de la minería conducimos al centro de Riohacha. Me encantó ver la playa y los muchos suvenires típicos.

El segundo día vimos la finca bananera en Santa Marta es muy impresionante. El crecimiento de bananas es un gran proceso, la gente trabaja largo tiempo. Pienso que los días son muy duros, al final del proceso las bananas se envían a Europa. Por la noche nos fuimos en una chiva también una nueva experiencia.

El tercer día seguimos en Santa Marta pero con una actividad muy diferente, aprendimos cultura Colombiana: vimos La Quinta de San Pedro Alejandrino con edificios bonitos y con información en español e inglés.

En la mañana del jueves salimos a Cartagena, La Bahía es parecida al puerto de Amberes, para mi es normal ver los barcos grandes. Después del partido de fútbol nosotros fuimos al centro histórico de Cartagena, es bonito y me recordó a Paris, por sus calles pequeñas. Cartagena corresponde a la UNESCO.

El quinto día fue el turno de Barranquilla. Allí visitamos la Zona Franca. Para mi algo menos interesante porque principalmente estuvimos hablando. Barranquilla tiene una buena conexión con el Interior de Colombia. Es por eso que es el puerto más importante.

Finalmente, el último día en Santa Marta: me levanté temprano para ir a la playa, esto con un pequeño barco. Yo estaba asombrada por todo: las coloridas embarcaciones, la arena blanca, la naturaleza,… Estuve disfrutando del agua caliente, mis compañeros y el privilegio de poder estar ahí.
Aprendí mucho con esta experiencia.

Volgende week meer!
Veel groetjes
Selene

Een maand in Cucuta :)

We zijn en maand verder. Rápido no?! In deze maand zijn er leuke en minder leuke dagen geweest, wat volledig normaal is. Ik geniet enorm van kleine dingetjes die ik tegenkom. Hier een beetje wat er afgelopen maand is gebeurd.

Als een klasgenoot of familielid aanhaalt dat je Spaans al veel verbeterd is, klaar je spontaan op. Ik kan je verzekeren dat ik nog geen deftige zinnen en gesprekken kan voeren maar mensen verstaan is toch een aangenaam begin.

Voor de rest is, op 16 september, persona secreta gepasseerd. Een bijeenkomst die wordt georganiseerd door de familie, school of collega's op het werk. Je trekt op voorhand een kaartje met een naam op en koopt voor die persoon eten verpakt in mooi papier of doosje. El regalo, het pakje, bestaat meestal uit chocolade, koekjes en chips. Maar oh zo lief weten ze dat ik van fruit houd en kreeg ik dus een zak met frutas 🙂

Verder organiseerde het school vorige week een tweedaagse naar Chinacota. Ik dacht een stukje meer van Colombia te zien maar dit was jammer genoeg niet het geval.  Ze noemen het el retiros en dit vindt plaats op een domein wat je kan vergelijken met bijvoorbeeld de Hoge Rielen maar veel kleiner. De activiteiten hadden telkens te maken met jezelf vinden en denken over je problemen. Voor mij was het twee dagen om de klasgenoten beter te leren kennen en ook eens goed te kunnen denken.

Zoals jullie waarschijnlijk al weten is het dragen van een uniform op school verplicht en volledig normaal. Voor mij was het net iets minder normaal en vond het dan ook spannend de eerst dagen om zo het straat op te gaan. Vorige week heb ik een grote fout gemaakt door het foute uniform T-shirt aan te doen. Dit was al snel opgemerkt door iedereen wat maakte dat ik zo snel mogelijk naar huis wou om me om te kleden 😂

Mijn klasgenoten zijn zeer lief en helpen altijd wanneer nodig. Ondertussen al goede vrienden gemaakt. Onder andere Laura, wie net verjaard is. En ik oh zo blij dat ik uitgenodigd was en mijn familie zo lief was mijn taxi te betalen en te regelen. Je kan je al voorstellen dat zo een feest er volledig anders aan toe gaat. De jarige danst als opening met haar vader, opa, vriend, en andere naasten. Verder komen er mensen zingen of een act uit voeren. Al bij al was het heel gezellig en heb ik voor het eerst, zeer akward, salsa en vallenato gedanst.

Binnen een week ga ik naar de zee met mijn richting op school. Ik zit namelijk in enfasis Commercial. Wat ze in de lessen commercial (economie) aanhalen is niet mijn  ding, maar als we een reis maken naar een van de mooiste plekken van Colombia. Zeg ik zeker geen nee.

Als laatste wil ik nog even zeggen dat ik enorm blij ben met mijn familie.  Ze hebben me meteen opgenomen in hun gezin en uiteraard voel je je niet meteen thuis thuis. Maar ik kan stilaan zeggen dat thuis als thuis begint aan te voelen. Het is niet altijd makkelijk; mensen missen, je comfort van thuis dat weg is, andere gewoontes en eten. Maar al bij al leer je snel en wen je er zeker aan.
Ik mis jullie enorm, maar missen is iets moois.


Post scriptum over vorig bericht:
Foto één zie je mij op school in een van de twee uniformen
Foto twee kan je weer al een van de prachtige ochtend kleuren zien
Foto drie is een pastele, typisch eten en zeer lekker verkrijgbaar met verschillende inhouden
Foto vier is een straat vol met kraampjes zoals deze in Pamplona
Foto vijf is mijn stadje. Motors zijn er in overvloed
Foto zes ik en mijn zus
Foto zeven is mijn klas getrokken de eerste week
Foto acht samen met familie voor eerst keer spaghetti eten met broccoli
Foto negen een uitstap met de school naar de bib waar een muziekworkshop was

:))


Tot gauw

Kusjes selene

Enkele beelden 📸

Eerste indruk

Dag allen, ondertussen zijn we al een weekje verder. En voor mij niet zomaar een week, een week vol nieuwigheden mag ik het zeker noemen.

Het einde van het afsweekend wilde zeggen, afs-vrienden achterlaten en ieder naar zijn eigen gastfamilie vertrekken. We namen de bus naar het vliegveld en onderweg zagen we iets merkwaardig. Veel straten waren verkeersvrij en vol lopers en fietsers. Nu blijkt het dat elke zondag en feestdag in Bogota dit gebeuren namelijk "ciclovia" plaatsvindt. In totaal meer dan 300km weg in heel de stad dat vrij wordt gemaakt om te sporten. Vond ik zeer cool!
Verder heb ik dus in Bogota het vliegtuig ( het derde!!) genomen naar Cucuta. Hier ga ik naar school. Mijn gastfamilie stond me zwaaiend op te wachten op de luchthaven, met een papier met mijn naam erop geschilderd. Ik begon er spontaan van te glimlachen. Ze zijn dan ook super lief en ik heb enorm veel geluk.

De stad Cucuta is prachtig. Het is gelegen in een dal, +400m, dus je ziet de bergen aan alle kanten. En omdat het lager gelegen is, is het zeer warm. Reken maar op elke dag 30 graden en warmer. De eerste twee dagen hier in Cucuta ben ik mijn school gaan opzoeken. Deze is best groot en midden in het centrum. Zelf woon ik buiten de stad in Villa del Rosario. En om optijd op school te geraken moet ik om half vijf opstaan, help!! Haha. Een voordeel is dat ik elke dag de zonsopgang zie vanuit het minibusje dat me naar school brengt. Gewoonweg prachtig.


Ik ben al drie dagen naar school geweest. Dit is een van de grootste verschillen met België, de school. Wat zeker niet slecht is natuurlijk. Om te beginnen het aantal decibels is zeker het dubbele. Iedereen praat, ik versta er niks van, door elkaar en staat op wanneer het goed uitkomt voor die persoon. Ook een gitaar meenemen in de klas en spelen is normaal. En op de klasdeur is een slot dat zonder sleutel enkel langs binnen open kan. Met gevolg als iemand naar het toilet gaat of gewoon naar buiten loopt, moet een leerling van binnen opstaan om de deur open te doen als je terug naar binnen wilt. Een ander ding van de zoveel dingen dat ik nog wil leren is het bidden. Ze zijn zeer katholiek en voor de les begint is het de gewoonte om te bidden.


Na een toch wel vermoeiende week, ben ik samen met mijn zus en tante naar Pamplona gereden. Dit is twee uur met de auto door de mooiste natuur. Hier in Pamplona(+2000m) is het veel frisser, je kan het vergelijken met België. Op te merken was dat ik van iedereen hier het meeste koud had in de avond en het dragen van twee truien nog te weinig was. We zijn hier voor nog een tante en mijn andere zus (zei studeert hier) te bezoeken in deze prachtige, kleinere, gezellige stad.

Enkele andere weetjes:

Als je je auto wilt parken op straat is het mogelijk en zeer normaal dat er een man naar je toe komt die je helpt parkeren en bij je auto blijft tot je terug bent bijvoorbeeld van de winkel. Hiervoor geef je natuurlijk een beetje geld voor in de plaats.

Nog iets met auto's is hun ontgrendel geluidje. Als je op je sleutel duwt maakt je auto een piep geluid. Elke auto heeft dit zelfde geluidje en het helpt je eventueel met het vinden van je auto :))

Als ontbijt eet ik een sandwich (=tosti) of een arepa op school

Mijn mama heeft een restaurant op een universiteit dicht bij ons huis. Met gevolg ik eet elke middag daar. Dit is zeer veel maar lekker eten.

De vraag die me het meeste gesteld wordt is: "Wat vind je van het eten?"

Ik begin met school om 6:10 maar ben al klaar om 12:50 hehe :))

Ik heb nog zoveel te vertellen maar ben al heel lang bezig 😬 Ook excuses voor de taalfouten die er in staan, op dit moment kan ik geen enkele taal deftig. Ik wil graag laten zien hoe mooi het hier is maar dat zal voor volgende keer zijn. Dan zal ik via de computer enkele foto's uploaden!

Groetjes
Selene

Hola!

Ik ben selene, 18 jaar en zoals jullie waarschijnlijk al weten ben ik voor een jaar naar het buitenland. Dit met de organisatie AFS. Stipt een jaar geleden gingen Notus en ik naar een info-avond en we waren snel verkocht. Het zit zo dat je bij AFS enkele landen opgeeft, waar je graag naar toe wil, en dan kiest de organisatie het definitieve land voor je uit. Wat bij dus Colombia is geworden.

Ondertussen ben ik veilig aangekomen in de hoofdstad Bogota. Ik kan jullie verzekeren dat een jetlag aanwezig is :) We zijn hier nu op het welkom weekend waar we elkaar, de verschillende uitwisselingsstudenten van Italië, Thailand, Noorwegen, Frankrijk en Zwitserland, beter leren kennen. Het eerste wat iedereen hier meteen is opgevallen is het weer. Zeer typisch voor Bogota is het extreem snel omslagen van 27 graden naar onweer in nog geen halfuur. En de regel dat we geen auto of brommer mogen besturen dit jaar is voor niemand een discussiepunt geweest na het zien van het verkeer hier :) Verder hebben we enkele workshops gehad om te weten wat niet en wel te doen in een land zoals Colombia.

Ik hoop af en toe hier nieuwe avonturen te posten en ik hoor graag reacties, niemand houdt je tegen ;)
Veel groetjes
En tot snel!!