Als een klasgenoot of familielid aanhaalt dat je Spaans al veel verbeterd is, klaar je spontaan op. Ik kan je verzekeren dat ik nog geen deftige zinnen en gesprekken kan voeren maar mensen verstaan is toch een aangenaam begin.
Voor de rest is, op 16 september, persona secreta gepasseerd. Een bijeenkomst die wordt georganiseerd door de familie, school of collega's op het werk. Je trekt op voorhand een kaartje met een naam op en koopt voor die persoon eten verpakt in mooi papier of doosje. El regalo, het pakje, bestaat meestal uit chocolade, koekjes en chips. Maar oh zo lief weten ze dat ik van fruit houd en kreeg ik dus een zak met frutas 🙂
Verder organiseerde het school vorige week een tweedaagse naar Chinacota. Ik dacht een stukje meer van Colombia te zien maar dit was jammer genoeg niet het geval. Ze noemen het el retiros en dit vindt plaats op een domein wat je kan vergelijken met bijvoorbeeld de Hoge Rielen maar veel kleiner. De activiteiten hadden telkens te maken met jezelf vinden en denken over je problemen. Voor mij was het twee dagen om de klasgenoten beter te leren kennen en ook eens goed te kunnen denken.
Zoals jullie waarschijnlijk al weten is het dragen van een uniform op school verplicht en volledig normaal. Voor mij was het net iets minder normaal en vond het dan ook spannend de eerst dagen om zo het straat op te gaan. Vorige week heb ik een grote fout gemaakt door het foute uniform T-shirt aan te doen. Dit was al snel opgemerkt door iedereen wat maakte dat ik zo snel mogelijk naar huis wou om me om te kleden 😂
Mijn klasgenoten zijn zeer lief en helpen altijd wanneer nodig. Ondertussen al goede vrienden gemaakt. Onder andere Laura, wie net verjaard is. En ik oh zo blij dat ik uitgenodigd was en mijn familie zo lief was mijn taxi te betalen en te regelen. Je kan je al voorstellen dat zo een feest er volledig anders aan toe gaat. De jarige danst als opening met haar vader, opa, vriend, en andere naasten. Verder komen er mensen zingen of een act uit voeren. Al bij al was het heel gezellig en heb ik voor het eerst, zeer akward, salsa en vallenato gedanst.
Binnen een week ga ik naar de zee met mijn richting op school. Ik zit namelijk in enfasis Commercial. Wat ze in de lessen commercial (economie) aanhalen is niet mijn ding, maar als we een reis maken naar een van de mooiste plekken van Colombia. Zeg ik zeker geen nee.
Als laatste wil ik nog even zeggen dat ik enorm blij ben met mijn familie. Ze hebben me meteen opgenomen in hun gezin en uiteraard voel je je niet meteen thuis thuis. Maar ik kan stilaan zeggen dat thuis als thuis begint aan te voelen. Het is niet altijd makkelijk; mensen missen, je comfort van thuis dat weg is, andere gewoontes en eten. Maar al bij al leer je snel en wen je er zeker aan.
Ik mis jullie enorm, maar missen is iets moois.
Post scriptum over vorig bericht:
Foto één zie je mij op school in een van de twee uniformen
Foto twee kan je weer al een van de prachtige ochtend kleuren zien
Foto drie is een pastele, typisch eten en zeer lekker verkrijgbaar met verschillende inhouden
Foto vier is een straat vol met kraampjes zoals deze in Pamplona
Foto vijf is mijn stadje. Motors zijn er in overvloed
Foto zes ik en mijn zus
Foto zeven is mijn klas getrokken de eerste week
Foto acht samen met familie voor eerst keer spaghetti eten met broccoli
Foto negen een uitstap met de school naar de bib waar een muziekworkshop was
:))
Tot gauw
Kusjes selene
