Op uitwisseling gaan is zoals een achtbaan in een pretpark

Dag allen

Een zeer lange tijd niets geschreven, ze zeggen dan ook als je niets hoort van nieuws is het goed nieuws :)

Waar moet ik beginnen... bij het begin en dat is december want sinds dan heb ik niets meer geschreven!?
Ik kan me nog goed herinneren dat december eerder een moeilijke maand was. Op uitwisseling gaan is zoals sommige mensen misschien weten niet altijd feest maar eerder een achtbaan in een pretpark. Je gevoelens, of beter gezegd mijn gevoelens want ik ben hier de beste in.. , kan je vergelijken met de typhoon. De ene dag ben ik de gelukkigste mens en de andere dag kan ik geen spaans meer horen. Dus december voelde ik me eenzaam, wordt in het algemeen wel altijd meegegeven dat december een niet eenvoudige maand is bij uitwisselingsstudenten, dit door Kerstmis en andere feestdagen. Je bent niet thuis en het verlangen naar je familie in je thuisland is groot. Al bij al had ik wel een mooie kerst, we maakte traditie getrouw Hayacas. Hayacas is het avond eten op kerstmisavond en bestaat uit banaanbladeren gevuld met olijven, vlees en een bloemmengsel. Deze worden gekookt in enorm grote potten en bij het proeven is de smaak van de bananenbladeren, zeer lekker, te proeven. Een groot deel van de familie was aanwezig in ons huisje en buiten eten, dansten we en speelde we spelletjes (zoals de witte olifant!). Wetend dat de mensen hier heel gelovig zijn is Kerstmis een belangrijke tijd van het jaar. En ik weet niet of je hier al eens van hebt gehoord maar er bestaat dus zoiets als la novena. In kan je zeggen alles wordt stil gelegd hiervoor, ben je aan het eten moet je snel alles binnenproppen of  heb je het idee om uittegaan met vrienden moet je om 19u wel thuis zijn om la novena mee te doen of zit je in gym en moet je je instructor teleurstellen en naar huis lopen om optijd bij la novena te zijn. Wat is dat nu la novena? Wel, je maakt gebedjes en draagt tekstjes op voor God en we sluiten zingend af. Een leuke ervaring dat zeker en kerstliedjes in het spaans zingen ben ik ook fan van! Na kerst komt natuurlijk Nieuwjaar! Dit was dan weer de leukste tijd van mijn leven! Nieuwjaar vieren in Colombia kan je vergelijken met Nieuwjaar bij ons in klein België. Eten met vrienden en familie en aftellen bij vuurwerk. Wat het vuurwerk betreft, dit begint al in december en eindigt midden januarie :)

Nu is het de gewoonte in mijn familie om met Nieuwjaar naar Bochalema te gaan. Elk jaar verzameld zo goed als de hele familie Botello- Contreras zich in het kleine dorpje in de bergen. Ikzelf kende nog niet eens 1/4 van de familie die aanwezig was. De eerste twee weken van januarie heb ik daar doorgebracht. Na enkele dagen zat ik al helemaal in de sfeer en maakte ik deel uit van de familie. Het zit zo dat Bochalema zo klein is dat iedereen elkaar kent en samenkomt in het park van het dorp. Daar staan de muziekboksen zo luid Vallenato te spelen dat heel het dorp niet kan slapen. De eerste avond dat ik aankwam was dus de 31ste en dit betekend dansen heel maar dan ook heel de nacht tot de zon opkomt tussen de bergtoppen. Op dat moment verzameld iedereen zich op de hoofdstraat en begint de fanfare te spelen. En zo wandelde ik dus mee in de hoop mensen door heel het dorp. Wat een ervaring! Las ferias goed begonnen kan je wel zeggen. De volgende dagen waren altijd vol activiteiten zoals wandelen, zwemmen in bergriviertjes, zwembad bij familie Contreras, empanadas maken en wat natuurlijk ook kan is  hele dag slapen als je tijdens de nacht je danskunsten niet kon tegen houden. Na deze twee weken zonder stilzitten had ik nog twee weken vakantie tot school weer begon. In deze weken ben ik nog enkele dagen Pamplona gaan bezoeken en verder familie gedag zeggen die terug naar huis keren na januarie.

Vervolgens school!! Na drie maand vakantie.. De tijd ging op momenten enorm snel en andere momenten weer enorm traag. In Bochalema was er de natuur, de energie om dingen te doen. Het verschil van elke dag buiten zijn genietend van het feit dat je in Colombia woont en terug opstaan om kwart na vier om naar school te gaan is enorm. Zulke dingen zorgen er voor dat je je niet op je allerbeste voelt en zonder energie komt te zitten. En zonder energie zitten is zeer frustrerend als je eigenlijk de tijd van je leven wilt hebben. Daarom ben ik dus opzoek gegaan naar iets wat me energie zou kunnen geven, zingen! Ik heb altijd van muziek gehouden en het geeft me werkelijk energie en vreugde. Ik had al eerder contacten gevonden van een koor en nu ben ik sinds februarie begonnen met zanglessen en zelfs ieta extra! Dat extra iets is een typisch instrument hier: de tiple! Samen met mijn zus Maria José gaan we het pad van de muzikanten op. Vroeger zat ik in de namiddagen vaak gewoon thuis terwijl nu dat niet het geval is. Waarschijnlijk komt dit ook door het besef dat ik nog maar 16 weken te gaan heb...

Wat ook altijd een boost geeft is reizen. Of plannen maken om ergens heen te gaan en Colombia beter te leren kennen. Zo hadden we onlangs met AFS een midstaycamp in Bogota. Ik was al eerder in Bogota geweest maar heb nog lang niet alles gezien van deze gigantische stad. In deze vier dagen midstaycamp zit je samen met de andere afs-studenten van Colombia, inclusief mijn belgjes :). Het is altijd enorm leuk om elkaar terug te zien en bij te kletsen, te lachen, nederlands te praten en gewoon even je rot amuseren! Het doel van een midstaycamp is om ervaringen te delen en als er problemen zijn deze op te lossen. Natuurlijk was er ook een dagje dat we het prachtige Monserrate hebben bezocht. We waren net een groep internationale vrienden bij elkaar als touristen (maar we spreken wel allemaal spaans!!). Dit was soms verwarrend voor sommige mensen en zoals altijd kregen we veel aandacht en starende blikken.

Zoals sommige onder de lezers misschien weten woon ik zeer dicht bij de grens Colombia- Venezuela. Ik heb dan ook de kans gekregen dit land te bezoeken samen met mijn twee zussen en drie vrienden die de situatie goed kennen. Het was zeer indrukwekkend te zien hoe de situatie is. Ik weet  niet wat de bevolking in Europa ervan weet maar ik zit er dus middenin. Ik vind het zeer belangrijk te weten wat de realieid is dus was blij met de opportuniteit een keer de grens over te steken. Ik zou graag de bevolking helpen maar weet niet goed waar te beginnen om eerlijk te zijn.

Ik heb nog nooit zoveel nagedacht over allerlij zaken dan nu. Sommige mensen kunnen misschien zeggen dat een jaar naar het buitenland een verloren jaar is. Maar ik kan je verzekeren, dat is verre van waar. Ik heb nog nooit zoveel geleerd op zo een korte tijd, ik sta er zelf versteld van. Ten eerste denk je op een andere manier, een manier veel breder en ik besef ook dat liefhebben zeer belangrijk is. Ik besef dat familie niet zomaar mensen zijn, nee het zijn mensen die je liefhebben en er altijd voor je zijn. Net zoals vrienden, echte vrienden. En ja ik denk wel dat ik veranderd ben maar zie het als iets positief.

Dankje voor het lezen van deze toch wel lange blog.
Hoop you liked it
❤️