De laatste maand is begonnen. Het aftellen kan beginnen.
Om eerlijk te zijn weet ik niet goed hoe ik me moet voelen. Na bijna een jaar in een ander land te wonen bij een nieuwe familie geraak je gewoon aan dat nieuwe leven. Je zoekt structuur en bouwt iets op. Zo is de mens nu eenmaal, zich zo snel mogelijk aanpassen en in de samenleving proberen te groeien. Zo enkele dingen om me hier thuis te voelen. Ik zocht enkele maanden geleden in februari een muziekschool om mijn hobby's verder te zetten, maakte vrienden om de vele vrije tijd op te vullen en zeker niet te vergeten men zelfstandigheid uit te breiden door alleen de bus te nemen. Dit klinkt misschien dom maar we zitten nog steeds in Colombia waar de veiligheid anders is dan in Europa :)
De laatste maanden van mijn uitwisseling waren totaal anders dan de eerste vanwege de taal. Het spaans lukt steeds vlotter waarmee het dagelijkse leven vanzelfsprekend ook vlotter verloopt. Een serieuze opluchting en vreugde kreetje kan je horen als men me aanspreekt over het spaans dat casi perfect is. Soms merken ze niet eens dat ik niet van hier ben, wat natuurlijk wel opvalt aan mijn uiterlijk en specifiek aan mijn ogen en haar. Als ik per opmerking een euro zou krijgen wanneer ze me aanspreken over mijn ogen, ook achter mijn rug maar ik versta alles hehe, zou ik miljonair zijn haha. Dit ben ik ondertussen wel gewoon.
Wat ik nog graag wil vermelden is dit; ik heb met enkele andere uitwisselingsstudenten zitten praten online, dit helpt enorm. Even een mening uitwisselen en elkaars mening horen. Als ik zo met de andere spreek denk ik dat we elkaar meer dan goed begrijpen. Terug naar het andere leven willen, naar het "real leven" om te beginnen studeren en je toekomst op te bouwen. Dit zijn dingen die in mijn hoofd rond gaan. Er wachten veel nieuwe ervaringen op me, en daar heb ik wel nood aan. Nood aan de eenvoudigheid van het dagelijkse leven zonder stress voor de domste dingen. Soms voel je je nutteloos als uitwisselingsstudent en maak je van elk klein dingetje de activiteit van de dag. Zoals naar de winkel gaan, workouts thuis, middageten maken,.. etc. Dit is natuurlijk niet elke dag zo want er zijn ook dagen dat je wel degelijk iets nuttig doet of je rot amuseert. Ik denk ook dat het zo in je hoofd zit gedramd dat je dingen moet doen omdat je maar een jaar in het nieuwe land woont het gevoel hebt dat je constant dingen moet. Maar niks doen mag ook wel eens. Als jullie het nog niet wisten Colombia is het land van de films en de series. Als iemand je vraagt wat heb je gedaan in je weekend en ze antwoorden twee dagen films zien, is dat normaal. Ik ben zo niet ingesteld dus je kan je je al inbeelden dat ik soms gek wordt bij het hebben van zulke filmdagen :)
Voor de rest wat is er hier nogal gebeurd, als ik even in grote lijnen naar mijn fotos kijk om me te herinneren wat er interessant kan zijn voor mijn liefste mensen in het geliefde België ;)
In maart was het mijn verjaardag en ik was die dag zo enorm blij. Ik werd niet vergeten en kreeg drie taarten op een dag hehe. Dit onder andere in het school van mijn liefste klasgenootjes. Misschien zijn ze jonger dan mij maar een goed hart hebben ze zeker. In de namiddag heeft de familie en de collega's in het restaurant van mijn mama nogmaals gezongen. En als laatste zijn we in de avond met enkele vrienden van AFS iets gaan drinken om de hoek thuis. Een geslaagde dag was het zeker.
Mijn oudste zus Maria Jose studeerde af als psychologe! Nog een goede reden om te vieren in maart. We gingen eten in een chique restaurant en zelfs de papa die in Bogota woont was aanwezig! Zeer gezellig om met heel de familie ons op te kleden en een avondje uit te gaan.
Nog geen week later was maart bijna om en begon Semana Santa. Dit is een week vakantie voor iedereen in heel Colombia. Ik kwam met het idee af om met de hele familie, ons vijven, met de auto naar Bogota te rijden. Zo gevraagd zo gedaan en we reisde door de prachtige bergen, wel goed om auto ziek te worden, tot in Bogota. Zo genoten we van een week met de familie samen. Hier is het de gewoonte het laatste avondmaal te vieren. We kwamen met alle tantes en nichten samen om de siete potajes ( de zeven malen ) samen de delen. Zie foto onderaan! Ik vond het een heel gezellige namiddag en het eten was heerlijk en gevarieerd.
In april hebben we een reisje naar de Sierra Nevada mee gemaakt! Zie andere blog (komt eraan) over deze toch wel mijn mooiste reis in Colombia.
Nu lijkt het dat ik enorm veel reis maar dat valt opzich nog goed mee. En ik kan je verzekeren heel de tijd thuis zitten is niet het aantrekkelijkste. Je hebt soms een reis nodig doorheen het jaar om de tijd sneller te laten gaan en je niet dood te piekeren. Daarmee wil ik zeggen dat te veel denken over de resterende tijd die er nog is, wat soms enorm weinig en soms eeuwig kan lijken, niet goed is.
Iets typisch dat ik bij mezelf herken is de heimwee naar de fijne momenten met AFS-vrienden na een week samen. Het zwarte gat is altijd aanwezig wat natuurlijk een nadeel is maar volledig normaal. Eind april had ik zes weken school in het vooruitzicht, enkel school. Dit zag ik niet zitten en na twee weken heb ik besloten naar Bogota te gaan. Diezelfde dag ben ik alleen vertrokken met de bus ( hier zeggen we niets over tegen AFS ;) ). Hup met de bus opweg naar mijn gast papa en gast zus. Zei was daar al een maand in Bogota om papieren te regelen om naar de usa te gaan. Dit was natuurlijk nog een reden voor me om haar te zien en om vervolgens met haar terug te reizen naar Cucuta. Het oorspronkelijke idee was om een weekje Bogota te verblijven en dan terug te keren naar huis. Maar in Colombia zijn wegverzakkingen wel meer dan mogelijk. Hierdoor werd een weekje Bogota twee weekjes Bogota.
Veel heb ik niet gedaan want mijn tante en oma werden geopereerd waardoor Majo en ik 7/7 verpleegsters waren. Natuurlijk heb ik wel tussen de verpleegsters uren door de prachtige museums van Bogota kunnen bezoeken. Onder andere el Museo Nacionale, el Museo de Arte, el Museo del Oro zijn zeker aanraders. Een avond ben ik bij Juliette van België blijven slapen nadat we de feest buurt van Bogota hebben verkend. Deze avond staat zeker op het lijstje van de geslaagde avonden.
Eenmaal terug in Cucuta begon het dagelijkse leven weer. Beseffend dat de tijd er bijna op zit probeer ik zoveel mogelijk te doen. Mei is voor de katholieken geen gewone maand. Het is de maand van de La Virgen Maria. Mijn school heeft elke dag een oracion om haar te begroeten en een bepaalde dag vierde we haar aankomst met een processie. Voor mij als buitenlander is dit allemaal nieuw en speciaal om bij te wonen. Het beste is alles te respecteren en op te nemen wat de colombiaanse cultuur allemaal inhoud. De processie hield en stoet door de straten in en een dansje voor alle ouders van de leerlingen om de maagd Maria te eren.
De voorbije weekends had ik enkele verjaardagen, wat altijd wel fijn en gezellig is. Er wordt gedanst, gedronken, gegeten en gepraat. Zulke feestjes kan je vergelijken met belgische feestjes enkel dansen ze in Latijns-Amerika duizend keer beter. Eenmaal in België ga ik opzoek gaan naar de Latijns-Amerikaanse bars en restaurants.
In mei heb je ook el dia del Madre zoals bij ons moedertjesdag. We hadden niets speciaals gepland voor deze zondag en toen ik te horen kreeg dat we naar aguas termales el raizon gingen was ik enorm blij. Dit stond al lang op mijn To Do lijstje :) Even verduidelijken wat aguas termales el raizon is; het zijn natuurlijke warm water bronnen en dit in verschillende kleuren water. Elks met een andere temperatuur, van heel extreem warm water tot aangenaam fris water. De perfecte plek om een kleurtje te krijgen in de natuur van Colombia!
Dankje voor het lezen iets terug schrijven mag altijd! Ik ben alweer bijna in het land hoor!
Kus
Selene
De fruitwinkels
De zeven malen
Museum del oro
Botero in Bogota
